Lata 90-te to niezwykle ciekawy czas w polskim budownictwie. Zmiana ustroju, okres sprzątania po PRL-u , szukanie inspiracji w budownictwie europejskim spowodowały zmianę stylu budowania. Dla klienta lub najemcy czas powstania budynku ma niebagatelne znaczenie, jeżeli chodzi o koszty wynajmu/zakupu i utrzymania mieszkania (remonty, ceny opłat).
Wielkie zmiany w budownictwie
Lata 90-te to okres powolnego wycofywania wielkiej płyty, symbolizującej budownictwo PRL-u, pojawiania nowych technologii, nowoczesnych materiałów budowlanych i deweloperów niemających doświadczenia na rynku budowlanym w Polsce. Firmy deweloperskie metodą prób i błędów zdobywały doświadczenie i zaufanie klientów, choć nie obeszło się bez medialnych wpadek i spektakularnych upadków. Firmy produkujące na potrzeby budownictwa nie miały doświadczenia, przecierały szlaki w stosowaniu nowoczesnych technologii, przez co ich produkty z początku lat 90- tych nie były jakościowo dobre i nie spełniały oczekiwań klientów. Już pod koniec lat 90-tych, jakość materiałów budowlanych polepsza się, a materiały budowlane są solidne.
Domy jednorodzinne w latach 90-tych
Prawdziwą rewolucje przeszły domy jednorodzinne – zaczęto budować większe domy – ludzie poczuli potrzebę posiadania większego metrażu mieszkalnego po latach spędzonych w niewielkich mieszkaniach. Lata 90-to czas różnorodności i wyróżniania się pośród innych budynków – dom musiał być inny niż sąsiada– modne stały się skośnie, asymetryczne dachy, dobudówki. Najchętniej budowane domy piętrowe z pokojami na półpiętrach i poddaszu. Rozpoczęła się era większych łazienek. Asymetryczna bryła domu i dachu stwarzała doskonałe warunki do tworzenia balkonów i tarasów na różnych wysokościach. Często budowano domy jednorodzinne z dwoma lub trzema balkonami. Wynikało to z przyzwyczajeń ludzi wyniesionych mieszkań w blokach z wielkiej płyty, w których balkon był standardem. Przeniesiono ten trend do budownictwa mieszkaniowego. Pojawiło się także nawiązanie do pałaców – część inwestorów chciała, aby ich domy przypominały minipałce. Wieżyczki i kolumny przy wejściu to popularna w tamtym czasie dekoracja budynku. Powierzchnia domów była dość różnorodna od 80 do 100 metrów kwadratowych do wielkich rezydencji.
Wady budownictwa lat 90-tych.
Wadą budownictwa ostatniej dekady XX wieku było słabej jakości ocieplenie budynku, wynikające z tego, że firmy łączy w jednym produkcie kilka typów izolacji. Minusem budownictwa lat 90-tych był brak infrastruktury, np.: wind w blokach, placów zabaw, czy terenów zielonych w okolicy bloków. Z upływem lat dobudowano place zabaw i wykonano skwerki zielone wokół budynków.
Budownictwo ostatniej dekady XX wieku z nabieraniem kolorów – odważne zestawienia kolorystyczne to znak rozpoznawczy epoki. Różowy z morską zielenią, pomarańczowy z brązem, różowy i żółty to dość częsta kolorystyka bloków w latach 90-tych. Ludzie cieszyli się, że po latach szarości, ich bloki nabrały koloru i stały się ładniejsze.